گرفته وحشت وجودمو
پُر شده از ترس توو خونمو، خونه
داره میسوزه ماه توو آسمونه
یادمه هر شب دعواهامون
یادمه من تخت نمه بارون
یادمه جر و بحث فریادامون
یادمه دیگه بسته آروم
داد نزن سرم
من از تو داغون ترم
اگه میرم از اینجا
میرم یه جا که آروم ترم
داد نزن سرم
من از تو داغون ترم
اگه میرم از اینجا
میرم یه جا که آروم ترم
دوست دارم اونو همونجا ببینمش که خودم آرزوشو داشتم یه روز برسم بهش
این دنیا پُر شد از آدمای زشت و منم توی فکر ساختن یه خونه توو بهشت
چه سخته باورش این لحظه آخره
طعم باختنش این عشقی که ساختمش به باد باز دادمش
دیگه ندارمش باید بسازم باش این حس تلخو تا تهش
داد نزن سرم
من از تو داغون ترم
اگه میرم از اینجا
میرم یه جا که آروم ترم
داد نزن سرم
من از تو داغون ترم
اگه میرم از اینجا
میرم یه جا که آروم ترم
داد نزن سرم
من از تو داغون ترم
اگه میرم از اینجا
میرم یه جا که آروم ترم
